Met ingang van 1 januari 2024 gaat de Omgevingswet in werking treden. Onderdeel van de Omgevingswet is ook de Wet Kwaliteitsborging voor het bouwen en de versterking van de positie van de bouwconsument (WKB). Zoals inmiddels algemeen bekend ziet de WKB op twee aspecten. Enerzijds gaat het om het privatiseren van het technisch bouwtoezicht. Anderzijds gaat het om de wijzigingen die in het Burgerlijk Wetboek (BW) worden aangebracht om de rechtspositie van de bouwconsument te verbeteren. In zijn algemeenheid hebben deze wijzigingen tot gevolg dat de rechtspositie van de aannemer verslechtert. Het is dus van groot belang om hiervan op de hoogte te zijn. Want wanneer krijg je als aannemer met de gevolgen van deze wetswijziging te maken en hoe bereid je je daar tijdig op voor?
Vanaf 1 januari 2023 is minimaal energielabel C (met een maximaal primair fossiel energiegebruik van 225 kWh per m2 per jaar) verplicht voor kantoorpanden. Label C is een opstapje naar energielabel A dat in 2030 verplicht wordt voor bedrijfsvastgoed.
Het ROZ-model is een veelgebruikt model voor huurovereenkomsten in de zin van artikel 7:290 BW, zoals van winkel- en horecaruimte. Het model is ontwikkeld door de Raad voor Onroerende Zaken (ROZ), een samenwerkingsverband van vastgoedeigenaren, makelaars, beleggers en financiële instellingen. In 2012 werd het laatste model geïntroduceerd en eind 2022 is er een nieuw model vastgesteld als gevolg van veranderingen in de markt en de wet- en regelgeving en de behoefte aan meer flexibiliteit. Het nieuwe model is sinds januari 2023 beschikbaar en bevat – behoudens tekstuele wijzigingen – enkele belangrijke verschillen ten opzichte van het vorige model uit 2012. Deze bepalingen sluiten aan bij de actualiteiten. In deze blog bespreken we de meest opvallende wijzigingen.
Deze week gepubliceerd, een nieuwe Didam-uitspraak. Inmiddels een welbekende term in de juridische wereld, maar zeker ook bij overheden en vastgoed-en gebied ontwikkelaars. Vanuit ons Didam-team, de nieuwste ontwikkelingen in beeld. Een blog over een recente uitspraak waarin het vertrouwensbeginsel prevaleert.
Er zijn op dit moment nog veel slecht geïsoleerde huurwoningen in Nederland, ongeveer 580.000 huurwoningen hebben energielabel E of slechter. Minister De Jonge voor Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening heeft daarom nieuwe plannen gemaakt zodat een duurzame woning voor iedereen binnen handbereik komt. Zo worden vanaf 1 januari 2030 wettelijke eisen gesteld aan de verhuur van corporatiewoningen en private huurwoningen. Slecht geïsoleerde huizen mogen niet meer worden verhuurd. Huurwoningen moeten namelijk minimaal energielabel D hebben. Deze regelgeving zal naar verluidt voor woningcorporaties én voor particuliere verhuurders gelden.
In Nederland was het uitgangspunt tot 1 juli 2016 dat huurovereenkomsten voor woonruimten voor onbepaalde tijd werden gesloten. Tijdelijke verhuur was de uitzondering en alleen mogelijk voor een aantal specifiek (in de wet) omschreven gevallen (zie 1). Hier kwam op 1 juli 2016 met de inwerkingtreding van de ‘Wet doorstroming huurmarkt 2015’ verandering in. De mogelijkheden tot het sluiten van tijdelijke huurovereenkomsten werden uitgebreid. Dit onder andere met als doel de doorstroming te verbeteren.
Met de Wet goed verhuurderschap komt er een landelijke basisnorm voor goed verhuurderschap in de vorm van algemene regels. Op deze manier wordt het voor alle partijen die betrokken zijn in het verhuurproces duidelijk hoe het gedrag van een goed verhuurder er in de praktijk uit moet zien. De algemene regels zijn van toepassing op het gehele huurproces en op zowel reguliere verhuur van woonruimte als de verhuur van verblijfsruimte aan arbeidsmigranten.
Op 11 mei 2022 stuurde Minister de Jonge een brief naar de Tweede Kamer waarin hij het programma “Een thuis voor iedereen” aanbood. Het doel van dit programma is het realiseren van voldoende woningen voor aandachtsgroepen. De woningen moeten gelijkmatig worden verdeeld over alle gemeenten.